Artikel over Amy McCulloch, auteur van 'Ademloos', in 'The Irish Times'

Hoe hoog kan ik reiken? Relatiebreuk inspireerde schrijfster om bergen te beklimmen en haar thriller in een basiskamp te laten plaatsvinden.

Amy McCulloch, auteur van Ademloos, kwam voor het eerst tot rust in Kerry en zocht daarna naar nieuwe hoogtes.

Lange tijd dacht ik dat ik een duidelijk pad door mijn leven zou bewandelen. Ik had in mijn twintiger jaren een man ontmoet, we dateten en gingen samenwonen, verloofden ons en trouwden– ik nam elke stap die ik behoorde te nemen. Dus toen hij mij, na tien jaar samen, liet weten dat hij uit elkaar wilde gaan, zag ik dat pad opgaan in rook.

'Mijn eerste neiging was om me te verstoppen onder een dekentje, nu mijn uitgestippelde toekomst in duigen was gevallen, maar ik besloot iets te doen wat goed zou zijn voor lichaam en geest terwijl ik worstelde met het wrak dat mijn geplande toekomst was. Ik googelde ‘langeafstandswandelingen’ en vond de Kerry Way – het langste wandelpad van Ierland. De volgende dag vloog ik in het vliegtuig over de Atlantische Ocean naar Dublin. De dag daarna begon ik te lopen.

Het voelde als het enige wat ik op dat moment kon doen. Het hielp me te aarden in mijn lichaam en ik ontdekte een kracht waarvan ik niet wist dat ik die had. Ik werd verliefd op het almaar veranderende landschap – de golven die tegen de kliffen aan klotsten, velden zo intens groen dat het leek alsof ik de set van The Wizard of Oz binnengelopen was, dichte bossen waarvan de grond bezaaid lag met grasklokjes. Ik besefte dat de wereld groot en vol magie was en dat ik dat allemaal had moeten missen als ik zo verder was gegaan.

Na Kerry wilde ik kijken waar mijn voeten me verder nog konden dragen. Ik ging naar Nepal, waar ik in mijn eentje het beroemde Annapurna Circuit liep. Daar zag ik mijn eerste 8000 meter hoge bergtop in de verte: de Manaslu, de achtste hoogste berg van de wereld. Er werd een vuurtje in me aangewakkerd: zou ik nog hoger kunnen gaan?

Ik besloot mezelf te testen. Ik ging mee op een trip om de hoogste berg van Marokko te beklimmen, zonder dat ik verwachtte mijn doel te behalen. Maar toen ik de top van de Toubkal op nieuwjaarsdag bereikte, zag ik de zon opkomen over het Atlasgebergte terwijl de Sahara in de verte fonkelde – en ik was om.

Mijn volgende berg was de Aconcagua – de hoogste berg van het Amerikaanse continent. De groepsleider was een voormalige Gurkha die berggids was geworden, genaamd Nims Dai. Slechts eenderde van iedereen die de Aconcagua wil beklimmen bereikt de top. Het deed zijn angstaanjagende reputatie eer aan. Ik herinner me ons ineengedoken in een hutje, bijna 7000 meter boven zeeniveau, terwijl mijn wimpers – het enige deel van mijn gezicht dat niet was ingepakt – bedekt waren met rijp en ik bevend dacht dat we echt terug moesten gaan. Maar we bleven doorgaan, we bleven een voet voor de andere zetten. Ondanks de vreselijke omstandigheden (temperaturen van -40℃, windstoten van 90km/h, sneeuwstormen) zetten we door om de top te bereiken.

Nims maakte indruk op me met zijn ambities. Hij wilde de Manaslu beklimmen en vroeg of ik met hem mee wilde. Ik kon geen nee zeggen. Deze prestatie zou worden gefilmd voor de Netflix-documentaire 14 Peaks en ik was erbij op die berg en zag hoe daar geschiedenis werd geschreven.

25 september 2019 werd ik de jongste Canadese vrouw die ooit op de top van de Manaslu had gestaan. Maar het was zoveel meer dan een bergbeklimming voor mij. Ik vond daar de inspiratie om te schrijven. Ik realiseerde me dat een basiskamp een perfecte setting was voor een thriller: geïsoleerd, ver weg van de autoriteiten, vol met natuurlijke gevaren en met een blik aan interessante personages met fascinerende achtergronden die zo opengetrokken kon worden.

Dus zo werd Ademloos geboren op een gletsjer in het Himalayagebergte. Ik ben zelfs even gaan zitten in de ‘doodszone’ om een paar zinnen op te schrijven.

Benieuwd naar het hele artikel? Klik hier.